Nog in Limbe

Op dit moment nog in Limbe. Het is een heerlijk stadje dus ik vind het absoluut niet erg. Wel warm en vochtig maar zelfs dat went.
Vrijdag liepen Nicole en ik (weer eens) verkeerd en toen we terug liepen hoorde ik ineens achter ons: goede morgen. Ik keek om en zag alleen lokale mensen staan dus het zou wel. Ik draaide me om en weer: goede morgen. Toen bleek dus een van deze Coemeroenesen Nederlands te spreken! Ze heet Ninon en ze nam ons mee naar haar huis. Ze is met een Nederlandse man getrouwd maar is nog nooit in Nederland geweest. We werden uitgenodigd de volgende dag te komen eten. Dat was echt super leuk! Er was ook nog een ander Nederlands meisje (zij loopt hier stage) dus we konden volop Nederlands praten. De kinderen spraken een paar woordjes Nederlands. Ze spraken eigenlijk Frans maar daarnaast spreken ze ook Engels (krijgen ze op school). Er was heerlijk gekookt en we hebben het er super naar ons zin gehad.

We hebben nu reeds ook verschillende keren gegeten bij het wildlifecentre. Daarin zit een klein restaurantje die door een Cameroenees en een Zuid-Afrikaanse wordt gerund. Je kunt er heerlijk eten en als het niet te druk is hebben we hele gespreken met Erika. Ze heeft zoveel verhalen van hoe het er daar aan toe gaat! Ik zou dat absoluut niet kunnen, het zou me echt veel te veel frustraties geven. Al die tijd die je er in steekt om ze iets te leren em ze komen gewoon te laat, het leerproces ongelooflijk traag, jaloerzie onderling en geen contracten willen tekenen want dat zijn enge dingen. Niet te geloven, volgens mij kan ze een boek vullen met al haar verhalen. Het is een super leuke meid, maar om dit vol te houden moet je toch wel van beton zijn hoor. Zelf geeft ze ook al wel aan dat ze dit niet voor altijd blijft doen. Voor haar man lijkt het me ook frustrerend. Hij is terug gekomen naar Cameroen omdat hij hier ook echt wat wil betekenen voor zijn land. Dat komt echter absoluut niet uit de verf doordat het gewoon niet op een eerlijke manier kan. Heel moeilijk allemaal!