Van Mauretanie naar Senegal

We hebben 4 overnachtingen in Mauretanie gehad. Toen ik het vorige stukje schreef was ik daar al, maar we mochten uit veiligheidsoogpunt niets op internet zetten. Wat een verschil tussen Marokko en Mauretanie!!!
De mensen zijn sowieso heel anders en ik prefereer dit toch echt boven Marokko. Na de grens van Marokko was een stukje niemandsland. Mijn hemel, dat was echt een stukje niemandsland... Het was een stuk van een paar kilometer zonder een weg (want van wie is die dan en wie bataald dat?!?) en het was een vuilnisbelt. Overal stonden gestripte auto,s en er lagen overal koelkasten (?!?) zonder deueren. De auto,s begrepen we nog wel maar die koelkasten??? Wie het weet mag het zeggen! Wij dachten om te smokkelen maar zeker weten doen we het niet. Mauretanie is ongelooflijk arm. Dat is goed te zien want er is dan ook helemaal niets. In de eerste grotere plaats bleven we op een camping slapen. Daar konden we, voor het eerst sinds dagen, weer een douche nemen. Wat is dat toch ongelooflijk heerlijk. Het is echt een kadootje als er aan het einde van de dag een douche beschikbaar is!
Van daar uit zouden we eigeblijk vliegen naar de hoofdstad. De groep die een week eerder was vertrokken zat echter al dagan op die vlucht te wachten en steeds werd die gecanceld. Ook onze geboekte vlucht werd gecanceld dus wij kregen gelijk het groene licht vanuit Engeland dat we dat mochten rijden met de truck. We werden geregeld gecontroleerd door politie (die hebben posten langs de weg. Absoluut geen baan waar je jaloers op hoeft te zijn want we staan de hele dag in de brandende zon met soms de enige schaduw hun auto).
De hoofdstad stelde niet veel voor maar we konden er in ieder geval weer even een dagje ontspannen.
Daarna zijn we, met 1 bushcamp door gereden naar Senegal. Die bushcamp was bij een politiepost in de buurt. De hele nacht hebben er 3 politie agenten gebivaceerd naast ons kamp, om er voor te zorgen dat er niets met ons zou gebeuren. Wij waren erg blij met hen want mede door hun geklets de hele nacht hebben we niet geslapen. Het werd overigens meer naar het zuiden toe steeds groener en we kwamen steeds meer dorpen tegen en weer veel mensen.
De volgende dag reden we naar de grenspost Makon Diama. We reden door het prachtige nationale park Oiseaux du Djoudi. In dit gebied zag ik huzaar apen en enorm veel verschillende vogels. Dit is een gebied waar je eigenlijk te paard door heen moet trekken, met een enorme stapel boeken om die dieren in op te zoeken. Echt geweldig!
Bij de grens moesten we weer een paar uur wachten (net als tussen Marokko en Mauretanie, het duurde eindeloos). Ik merk wel dat ik dit moment toch wel de meest verschrikkelijke vind. Bij de grenzen duurt het zoooooo lang. En dan heb ik er nog een aantal te gaan!