Oeganda

Mijn aller, aller laatste dagje in Afrika...
Wat gaat de tijd snel!

Op dit moment ben ik in Entebbe, Oeganda. Gisteren ben ik van de truck gegaan. De groep is vandaag uit Kampala vertrokken naar de volgende plaats. Ik ben blij weer terug te gaan naar Nederland. Slapen op een matje ben ik op dit moment even helemaal spuugzat en ik heb dan ook heerlijk geslapen in dat heerlijke bed vannacht. Ik heb 8 uur achter elkaar geslapen! Dat moet komende nacht niet gebeuren want dan mis ik mijn vlucht naar Nederland.
Ik vertrek om 4.35 uur komende nacht en kom morgen om 15.00 uur op Schiphol aan. Ik heb gistyeren reeds op buienradar.nl gekeken en tot mijn grote onsteltenis wordt er een temperatuur verwacht van 18 graden met veel regen.

Wat een verrassing.

De laatste dagen hier heb ik nog heel wat interressante dingen gedaan. Een paar dagen geleden zaten we op een camping bij een prachtig meer. Daar heb ik een school bezocht, opgezet door een jongen van midden twintig. Hij werd vanaf zijn 14de gesponsort door een buitenlander zodat hij een studie kon doen. Om dit "terug te betalen" heeft hij drie jaar geleden een school opgezet voor alle kinderen uit deze omgeving. Kinderen die het thuis niet breed hebben (niet voldoende te eten, geen kleding etc) help hij met voedsel, kleding een bed enz. Weeskinderen of half wezen (1 van de ouders leeft niet meer, meestal; door AIDS) worden ondergebracht bij gezinnen waarvan de kinderen op zijn school komen. De eerste school heeft hij 3 jaar geleden opgezet (300 kinderen, 12 leraren) en sinds 1,5 maand is er een tweede school bijgekomen met nu ongeveer 60 kinderen en 4 leraren. Deze school hebben wij bezocht. Doordat deze school er nog maar net is waren er nog geen kinderen ouder dan 8 jaar. De kinderen waren verdeeld in 3 groepen: kinderen tot en met 4, 4-6 en 6-8 jaar. De kinderen zitten in schoolbankjes, er is 1 schoolbord waarop alles geschreven dient te worden. Ze krijgen les in hun eigen taal en Engels. Niet te geloven dat zij zo ongelooflijk weinig in de klas hebben! Wat erg leuk was om te zien was dat er steeds gezongen werd. En steeds als er een leerling naar voren moest komen om iets op het bord te doen en het was goed werd er in de handen geklapt en een liedje gezongen van: hartikke goed je bent de beste! Dat was echt super leuk.
Uiteraard moesten wij ook voor de klas.:) Bij de kleuters heb ik de nummers gedaan en de oudste hebben we de kinderen (en de juf) een liedje geleerd: old mac Donnalds had a farm... Vooral het geknor van het varken vanden ze helemaal geweldig. En het werd in een schrift van de juf geschreven. Om een uurtje of 10.30 kregen alle kinderen pap. Dat was hun ontbijt en het eerste eten voor vele kinderen.
's Middags zijn we met een boot naar een pygmee dorp geweest. Dit werd georganiseerd door een man die zich het leed aantrok van wat er met de pygmee in Oeganda gebeurt. Deze pygmeeen woonden in de bossen. Echter, in Oeganda is niet veel bos meer over met als gevolg dat de overheid heeft bepaald dat nagenoeg alle over gebleven bos tot nationaal park is gebombardeerd. Tja, en in een nationaal park horen geen mensen thuis die afhankelijk zijn van de jacht... Straks ziet die goed betalende tourist helemaal geen beest meer!
Alle Pygmeeen dus het bos uit. Waar ze naar toe moeten? Geen idee. Al het land om de bossen heen is immers helemaal in culttur gebracht (gawassen) en is dus al van iemand. Ze belanden dus op de meest onbewoonbare plekken, hebben geen grond, kunnen tussen die gewassen niet op dieren jagen, krijgen geen steun van de overheid en ga zo maar door... Je begrijpt dat dit dus een zeer verloren groep mensen is.
Onze gids organiseerd trips voor touristen naar deze dorpen en met het geld wat hij hiervoor ontvangt zorgt hij voor geschikte bouwmaterialen, voedsel en wordt er land aangekocht zodat ze over kunnen stappen naar landbouw (uiteraard iets wat de pygmeeen helemaal niet kunnen omdat ze dat nog nooit hebben gedaan). Ook met dit project blijft er van de pygmee cultuur natuurlijk niet veel over maar ze worden in ieder geval geholpen en dat is al een heel ding. Het is treurig dat dit op deze manier nodig is.

Gisteren ben ik naar de dierentuin in Entebbe geweest. Toevallig kwam ik 2 mensen van de truck tegen bij de kassa. Met z'n 3en zijn we dus naar binnen gegaan. We hebben helemaal in een deuk gelegen. Het is nooit een fantastisch mooie dierentuin geweest maar wat we er nu vonden... Bij de kassa hangt een papiertje dat er vrijwilligers kunnen werken voor 2000 dollar per maand (dat is wat de vrijwilliger moet betAlen om daar te werken). Wel, als de vrijwilliger komt zonder eerst het park te hebben gezien vrees ik dat die persoon de eerste dag alweer weg loopt. Er moesten leeuwen, leopards etc zijn, de kooien waren leeg, overwoekerd met planten en bezet door vogels en vlinders. Er was ook een jungelpad van ongeveer een km. Super spannend! (serieus) Enorme spinnenwebben (met super grote spinnen in het midden) hingen over het wandelpad. Alle drie zaten we er met grote ogen naar te kijken. We hadden zoiets van: komop, we lopen door met als gevolg dat we rennend en bukkend dat pad bewandelden. Halverwege zijn we ermee gestopt en hadden we het wel gezien.
De meeste verblijven waren heel erg groot maar de dieren die er behoorden te lopen liepen er meestal niet. Iedere keer dus weer een verrassing wat je zou zien. We hebben in ieder geval WEL neushoorns (de enige in Oeganda),chimpancees, een giraffe, otters, struisvogels, slangen, verschillende herten en vogels gezien. Ook 2 verblijven met in ieder 1 buffel. De laatste buffel had maar 1 oor en we zaten te geinen dat die eigenlijk liet zien hoe het hele park er aan toe was: Zelfs bij de buffel was er een oor afgevallen, even wachten en dan valt er misschien ook een hoorn af...

Maargoed, morgen zie ik helemaal geen buffels (ook al is het maar met 1 oor) meer en kom ik in een koud, regenachtig Nederland aan. Ik hoop dat ik geluk heb en dat ik wat zon mee breng. Het past niet meer in mijn bagage dus ik weet niet of het me lukt maar ik ga het proberen!

Bij deze wil ik iedereen bedanken die berichtjes hebben achtergelaten en mailtjes hebben gestuurd. Ook de chatmomentjes waren erg leuk! Ik zie jullie binnenkort weer!